Wspomnienia Kture Juz Mam Za Soba....

nie pisałam... nie pisałam bo brakowało słów. Kiedy ledwo nabiera się powietrze do płuc , a ból rozrywa ciało nie warto pisać... zresztą , co wtedy napisać można?
Umieram z każdym oddechem...
ale po co to przelewać w słowa? Czy własne odczucia nie wystarczą ... bólem nie trzeba się dzielić...

A teraz... teraz jest już po. Teraz można odetchnąć , uśmiechnąć się pod nosem...
Przemienione w wspomnienia...
Czasem i o nich nie warto mówić...
"Czasem łzy znaczą więcej niż słowa" jak mówił Owidiusz... miał racje...
Odwagą nie jest wcale przetrwanie , przetrzymanie trudnej sytuacji , cieżkiego momentu... Odwaga to powrót do normalności po doświadczeniu , to uśmiech na twarzy, życie ze swoim bólem bez okazywania tego światu... Odwaga w końcu to nadzieja...
Nadzieja i wiara w to, że zawsze warto żyć , czekać, cierpieć, kochać, tęsknić...